Samenvatting drs. Fred van der Kolk, dierenarts

De eigenaar die niet voor zijn huisdier kan of wil zorgen is van alle tijden. Het onderscheid tussen niet kunnen en niet willen zorgen maak ik hier meteen bewust, want zorgonthouding wordt niet per definitie veroorzaakt door armoede, maar ook door keuzes. Voor het huisdier maakt het evenwel niet uit, evenmin voor anderen die bij de zorg voor huisdieren betrokken zijn: de dierenarts, die wordt belast met het feit dat een noodzakelijke behandeling niet kan, of die het zieke dier zelfs niet eens te zien krijgt; het pension, dat wordt geconfronteerd met dieren met ziektes en achterstallig onderhoud; de asiels waar dieren worden afgestaan, of erger, gedumpt, omdat dat goedkoper is dan een behandeling; de diverse ‘dieren in nood’ instanties, die vaker worden ingeschakeld.

Wat wel uitmaakt is dat, door wat nu ‘de financiële crisis’ wordt genoemd, de bovengenoemde feiten vaker voorkomen.
Door die toename dringen zich enkele vragen op.
Een huisdierziektekostenverzekering lijkt ideaal, maar wat moeten we met een schuldsaneringinstantie, die stelt dat eerst die verzekering moet worden opgezegd?
Mag iemand wel noodzakelijke zorg voor diens huisdier weigeren, en is dit niet vaak een vorm van morele chantage van professionals.
Waarom hebben juist financieel wankele huishoudens zo vaak bovengemiddeld veel huisdieren, en niet zelden ook een mega flatscreen?
Faciliteren ‘dieren in nood’ instanties niet juist onverantwoordelijk gedrag van (potentiële) eigenaars?

Hoe vinden we een juiste balans tussen enerzijds de eigenaar tot het uiterste verantwoordelijk te houden voor diens huisdier en anderzijds dat dier hulp te bieden wanneer de eigenaar zich dat echt niet kan veroorloven?