Perzische langhaar

Algemeen

De Perzische Langhaar is een van de vreedzaamste kattenrassen. Dit ras heeft een erg evenwichtig karakter en is vriendelijk, rustig en lief. Perzen zijn niet altijd even speels, soms zelfs een beetje afstandelijk of onverstoorbaar. Een aandachtspunt voor ouders met kinderen die graag met de kat spelen, vormt de kwetsbare vacht, die gemakkelijk beschadigd kan worden. Aangezien de Pers prima binnen gehouden kan worden is hij een ideale kat voor mensen die in een flat wonen. De Perzische Langhaar kan goed overweg met andere katten.
Uiterlijk

Onder de dikke laag vacht bevindt zich een gedrongen, goed gespierde, middelgrote tot grote kat met korte, dikke poten. Het bolronde van het lichaam wordt nog geaccentueerd door de massieve, ronde kop, de korte snuit en de grote, ronde ogen. De oren zijn klein en staan wijd uit elkaar en laag op de kop. De oogkleur hangt samen met de kleur van de vacht. Witte Perzen kunnen twee verschillende kleuren ogen hebben (‘odd-eyed’).

De dikke vacht van de Perzische Langhaar is zijdezacht, de haren van zowel de onder- als de bovenvacht zijn lang. Bij sommige katten kan die wel twaalf centimeter lang worden. Perzen die regelmatig buiten komen in de winter, ontwikkelen een dikkere vacht dan Perzen die binnen blijven. Pluimpjes tussen de tenen zijn gewenst.De meer dan vijftig verschillende kleuren en kleurpatronen worden in kleurklassen onderverdeeld. Rasstandaards (voorschriften van de eigenschappen die een kattenras moet bezitten) kunnen van land tot land behoorlijke verschillen vertonen.Het uiterlijk van de Pers is in de laatste dertig jaar sterk veranderd. De vacht is steeds langer en mooier geworden. De neus is steeds korter geworden, wat zorgwekkend is, aangezien veel Perzen nu al last hebben van verstopte neuzen. Als de neus van de Pers in de toekomst nog platter wordt, kan dat ernstige ademhalingsproblemen opleveren voor dit ras.

Gewicht

Maximaal zeven kilo, alhoewel de Pers de neiging heeft te dik te worden.

Speciale verzorgingseisen

De volumineuze vacht van de Perzische Langhaar moet elke dag minstens een kwartier geborsteld worden om klitten te voorkomen. Als dat niet gebeurt kan dat leiden tot huidirritatie en uitslag, wat kale plekken en zelfs abcessen kan veroorzaken. De Perzische Langhaar is dus zeker geen kat voor ‘luie’ mensen. Daarnaast wordt een maandelijks bad aanbevolen. Hier moet van jongs af aan mee begonnen worden, zodat de kat daaraan gewend is.
De oksels, liezen, ‘broek’ (de achterzijde van de achterpoten) en oren van de Pers vragen extra aandacht. Eventuele klitten kunnen er met een schaar uitgeknipt worden. Is de vacht in een slechte conditie, dan is het raadzaam om met de kat naar de dierenarts te gaan – die het dier onder narcose brengt – aangezien het borstelen van een vacht vol klitten erg pijnlijk is voor de kat.
In de lente (als de kat verhaart) en in het najaar (als de nieuwe bovenvacht weer aangroeit) is een extra borstelbeurt geen overbodige luxe. De Perzische Langhaar vraagt veel verzorging, maar daar krijg je dan ook een mooie kat voor terug.

Oorsprong

Volgens diverse bronnen zouden de voorouders van de Perzische Langhaar eind zestiende eeuw in Europa zijn geïntroduceerd. Ze zouden door de Italiaanse reiziger Pietro della Valle meegenomen zijn uit Klein-Azië. In 1614 stuitte hij in de Perzische provincie Chorazan op een uniek kattenras met lange, grijze, zijdeachtige haren, en hij nam een aantal van deze katten mee naar Italië. Het is echter niet zeker of de Pers zo in Europa is terechtgekomen. De meeste langharige katten stammen namelijk af van de katten die aan het einde van de negentiende eeuw uit Turkije en Perzië waren meegenomen naar Groot-Brittannië. Het is dus niet met zekerheid te zeggen waar de Pers oorspronkelijk vandaan komt. De meeste variëteiten zijn echter door de mens ontwikkeld. Eind negentiende, begin twintigste eeuw hebben fokkers in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten het ras verder ontwikkeld.
De meeste langharige katten zijn van het exotisch uitziende langharige soort zoals wij die als Perzen kennen. Deze katten worden in de Verenigde Staten en de meeste Europese landen formeel geclassificeerd als Perzen, met als variëteiten de verschillende kleurslagen. In Groot-Brittannië wordt elke langharige kat per kleursoort als een apart ras aangemerkt.

Opmerkingen

Perzen kunnen niet goed tegen hitte door de dikke vacht. Het scheren van de kat in de zomer is een optie. Rond de bek van de kat kunnen zich etensresten ophopen in de vacht als die niet dagelijks goed schoongemaakt wordt.

Erfelijke ziektes/ afwijkingen

Perzen hebben vaak last van tranende ogen en verstopte neuzen. Daarnaast sluiten de tanden niet goed op elkaar, wat leidt tot een snellere opbouw van tandsteen en tandplaque. Andere voorkomende ziektes/aandoeningen zijn cherry eye, entropion, PKD, corneal sequestrum, hazenoog en PRA, alhoewel deze oogaandoening de laatste jaren nog maar weinig is voorgekomen bij Perzen.
Perzen zijn erg gevoelig voor ringworm (soort schimmel). Ongecastreerde Perzen kunnen last hebben van een ‘katerstaart’. ‘Katerstaart’ is een talgklierafscheiding (ook wel seborrhea genoemd). Dit veroorzaakt een vette afscheiding boven de staart. Dit komt vaker voor bij katers – vandaar de naam ‘katerstaart’ – dan bij poezen. De staart moet in zo’n geval gewassen en gepoederd worden.