Monique Janssens, MA

zelfstandig communicatieadviseur voor ethiek en MVO, en onderzoeker dier- en bedrijfsethiek aan de Erasmus Universiteit

auteur (Dieren en wij),

People, planet, profit… en waar zijn de dieren?*

Utrecht. We kregen een rondleiding in het Stadskantoor in aanbouw: duurzaamheid te voor en te na. Verwarming en koeling door grondwater, superisolerende wandbekleding, gescheiden afvoer van bouwafval… We keken uit op de ‘verrekijker’, hoofdkantoor van de Rabobank. Ook een en al duurzaamheid: passieve zonne-energie, duurzame materialen, groene patio’s voor warmteverdeling en luchtkwaliteit, en vast nog veel meer. Vlakbij werkt Corio aan een groene stadstuin op de grijze daken van Hoog Catharijne.

Alternativo’s
Op een container stond: alleen plastic afval. Dat was 20 jaar geleden ondenkbaar. Toen moest Vereniging Het Groene Dak, waarvan ik lid was, keihard knokken om partners te vinden voor de zeer bescheiden ecologische bouwplannen aan de zelfkant van de stad. Bouwafval scheiden? Tropisch hardhout vermijden? Gemeente en woningbouwvereniging vonden het maar raar wat die alternativo’s allemaal wilden.

Scharrelbakker
Zo gaat het ook met dierenwelzijn. Of niet? Er is enorm veel veranderd sinds ik als jonge meid bij de Dierenbescherming werkte. We lauwerden de eerste scharrelbakker en moesten het publiek nog overtuigen dat stierenvechten fout was.  Nu zijn batterijeieren verbannen uit Europa, en mijdt elke weldenkende Nederlander de Zuid-Europese arena. Flexitarisch eten is hip. We zijn op de goede weg. Als consumenten tenminste.

MVO voor dieren?
Maar… bedrijven die zich bezighouden met Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen denken om People, Planet en Profit, en waar blijven de dieren? Het is een grote misser dat die ontbreken in de drie P’s. Daar komt bij dat de veehouderijsector, waar de grootste stappen kunnen worden gemaakt, niet de meest vooruitstrevende is.

Dankzij dierenwelzijnsorganisaties, die met campagnes het publiek mobiliseren, komt er ook in deze zaak enige beweging. Vleesverwerkers en supermarktketens stellen eisen aan hun leveranciers. Zo komt de aandacht voor dierenwelzijn langzaam op gang. Te langzaam, als je denkt aan de aantallen dieren die het aangaat.

Toch is het goed om de vooruitgang ook hier te zien. Want zolang die beweging er is, is er hoop voor een toekomt waarin we een nieuwe stap maken in de beschaving en beseffen dat dieren levende en voelende wezens zijn, die je niet zomaar naar believen kunt gebruiken.

Monique Janssens is auteur (Dieren en wij),

*Deze column verscheen eerder in een iets andere vorm in HEUS