Burmees

Burmees2
(foto’s van de site van de Zwitserse FIFe vereniging)

Algemeen
Burmezen houden van mensen. Het zijn ideale schootkatten en gek op aandacht. Ze kunnen daarom slecht alleen zijn. Een speelkameraadje is dan ook zeker aan te raden. Burmezen kunnen goed overweg met andere diersoorten en ook met kinderen vormen ze geen probleem. Het zijn katten die gek zijn op spelletjes. Ook zijn het geboren entertainers. Daarnaast zijn ze intelligent en echte acrobaten. Het zijn superlenige katten en ze staan er om bekend dat ze aan ‘gymnastiek’ doen. Poezen kunnen vrij bazig en veeleisend zijn. Daarnaast zijn Burmezen echte kletsers, maar hebben ze een aangenaam stemgeluid.

Burmees3
(foto’s van de site van de Zwitserse FIFe vereniging)

Uiterlijk
De Burmees is een stevige, gespierde, middelgrote kat met slanke poten en ovale voeten. De kop is uitzonderlijk rond met een korte snuit en ver uit elkaar staande, goudkleurige ogen. Ze hebben een dunne staart. De vacht is kort, fijn en zijdezacht. Burmezen hebben bijna geen ondervacht. De oorspronkelijke Burmezen waren bruin. Ook wel ‘sable’, zandkleurig, genoemd. In het begin werden andere kleuren niet erkend. Amerikaanse rasverenigingen accepteren nog steeds geen andere kleuren. Zij noemen de niet bruine Burmezen ‘Malayans’. Ook in het uiterlijk zitten er nog wel wat verschillen tussen de Engelse en de Amerikaanse soort. De Engelse soort is slank en heeft een driehoekig gezicht. De Amerikaanse tegenhanger staat lager op de poten en heeft een wat meer gedrongen bouw. Dit komt omdat de Britten juist het uitgesproken oosterse uiterlijk willen behouden.
De vacht van de kittens is lichter dan die van de volwassenen. Met de jaren wordt deze geleidelijk aan donkerder. De ogen zijn eerst blauw, worden dan grijsgroen en krijgen daarna de voor dit ras typische gele kleur.

hero20091026a2
fawn Burmees (foto Margaret Henderson)

Gewicht
3,5 tot 6,5 kilo.

Speciale verzorgingseisen
Burmezen vragen op zich weinig vachtverzorging. Aangezien ze echter slecht lange tijd alleen gelaten kunnen worden, hebben deze raskatten dus wel veel aandacht nodig (aaien!). Af en toe de vacht borstelen vinden ze ook heerlijk.

Oorsprong
Waar de Burmezen officieel van afstammen is niet helemaal duidelijk. Volgens de legende stamt de Burmees af van de heilige bruine katten, die door de studentenpriesters in de paleizen en tempels gehouden werden in het oude Birma (het tegenwoordige Myanmar). Vaststaat dat de voorouders van de Burmezen Oosterse Kortharen waren en dat de Burmees ook Siamese invloeden bezit. De Burmees ontstond eigenlijk per toeval. In 1930 kreeg een gepensioneerde marinedokter een bruine poes, Wong Mau genaamd, uit Birma, waarvan men dacht dat het een bastaard was van een Siamees en een Burmees. Nu weet men echter dat het om een Tonkanees ging. Deze poes werd gekruist met een Siamees. Uit die paring kwam een nest met Siamese, Burmese en Tonkanese kittens. Aangezien fokkers alleen in Burmese kittens geïnteresseerd waren, werd met deze jongen doorgefokt. Later pas is men zich weer gaan interesseren voor de Tonkanees. Uit een nest van twee Tonkanezen kunnen ook Burmezen en Siamezen voortkomen. Deze drie rassen liggen erg dicht bij elkaar.

Burmees4
(foto’s van de site van de Zwitserse FIFe vereniging)

Opmerkingen
Burmezen zijn erg snel volwassen. Daarnaast hebben ze meestal grote nesten (tien kittens).

Burmees
(foto’s van de site van de Zwitserse FIFe vereniging)

Erfelijke ziektes/ afwijkingen
Corneal sequestrum, hazenoog, cherry eye en corneal dermoids, waarbij huid en haar aan het hoornvlies vast gaat groeien. Dit moet operatief verwijderd worden.